Al zeker een jaar of tien, ben nu onlangs 32 jaar geworden, ben ik op zoek naar mijn zielenmissie. Waarom ben ik hier op Aarde? Wat is mijn opdracht? Jammer genoeg krijg je daarop niet één-twee-drie antwoord. Daar gaan jaren overheen… En bij sommige mensen, die daar niet bewust mee bezig zijn, komt dat antwoord er nooit. Ook dat is helemaal goed. Ieder mens op Aarde heeft zijn eigen proces en levenslessen. In mijn geval bleef er, sinds mijn spirituele ‘coming-out’, steeds een bepaalde missie in de vorm van dromen en gedachtes terugkomen. Zo vaak dat je het gewoon niet meer kunt negeren en in elke cel van je lichaam voelt dat dát de reden is van jouw bestaan op Aarde.
Even terug naar mijn droom over kinderdagopvang vanuit het hart. Mijn beide kinderen, allebei nieuwetijdskinderen, gaan momenteel naar een kinderdagverblijf. Ondanks de goede intenties en kundigheid van de pedagogische medewerkers, werkt deze manier van kinderdagopvang niet voor hen. Een kleine ruimte, waarin ze vaak de hele dag verblijven, vol met kinderen die rondrennen, gillen, etc. Na een paar keer vrijwilligerswerk te hebben gedaan op een kinderdagverblijf, weet ik wat mijn (en vele andere) kinderen voelen na een dagje kinderdagverblijf: overprikkeling van top tot teen! Geen wonder dat mijn dochter bij thuiskomst het eerste (half)uur compleet onmogelijk en onhandelbaar is. Gillen, schreeuwen, etc., en je krijgt er geen contact meer mee.
De traditionele manier van kinderdagopvang werkt voor het grootste gedeelte van de kinderen prima, maar voor nieuwetijdskinderen dient deze naar mijn gevoel anders ingevuld te worden. De basis dient te zijn dat kinderen vanuit het hart benaderd worden en dat ze goed zijn zoals ze zijn. Dat ze ook trots op zichzelf mogen zijn. Pedagogische ontwikkelings- en prestatienormen dienen waar mogelijk beperkt te worden. Laat kinderen zich in hun eigen tempo ontwikkelen en geef ze de ruimte voor eigen interesses. Verder is het van belang dat de groep kinderen waaraan de opvang wordt geboden niet te groot wordt, circa vier à vijf kinderen. Op deze manier wordt ze toch, maar dan in een kleine groep, geleerd om met andere kinderen om te gaan. Hoe ouder het kind wordt, hoe beter het zichzelf leert kennen en met zijn/haar gevoeligheid om kan gaan. Overweldig het kind daarom op jonge leeftijd nog niet met te grote groepen. Al die emoties, indrukken, etc. worden geshaket tot een aardige cocktail in die kleine, maar wijze koppies. “De juffrouw was vandaag verdrietig, Keesje had last zijn grote teen, Eva had hoofdpijn, Merel was boos, etc., etc”.
Een andere belangrijke voorwaarde is een prettige omgeving die rust en ruimte uitstraalt. Kleuren, geuren, etc. kunnen hieraan ook bijdragen. Een plek die goed voelt en binnen en buiten voldoende ruimte biedt waar je je als kind even terug kunt trekken.
Hoe fijn moet het voor een kind zijn dat letterlijk staat te tollen op zijn/haar benen van de overprikkeling om even naar de ‘rustruimte’ te gaan. Een ruimte geverfd in rustgevende kleuren, een hoekje met lekkere kussens en een rustgevend muziekje op de achtergrond. Rust is heel erg belangrijk voor nieuwetijdskinderen. Daarnaast is het voor mijn gevoel belangrijk om kinderen zoveel mogelijk met de natuur en dieren kennis te laten maken. Kruiden laten plukken in de kruidentuin, bladeren zoeken in het bos, voeren van de kippen, verzorgen van de geitjes, etc. Tot slot duidelijkheid, regelmaat en grenzen stellen. Vertel alles wat je doet en leg uit waarom je bepaalde dingen doet zoals je ze doet. Vertel van tevoren als je ergens naartoe gaat of wanneer er iemand langskomt, dan kan een kind zich erop voorbereiden. De overweldiging worden daardoor al een stuk minder. Regelmaat is ook een must. Activiteiten in dezelfde volgorde doen. Kinderen weten dan wat ze kunnen verwachten en dat geeft ze rust. Tot slot grenzen stellen. Nieuwetijdskinderen, met name de indigokinderen, zijn soms meester in het ‘trappen’ tegen grenzen. Ze lijken maar door en door te gaan en drijven je soms tot wanhoop. Maar wat een kind er eigenlijk mee wil zeggen: “Ik heb behoefte aan duidelijke grenzen, stel deze voor mij!!!”.
Als ik mijn ogen dichtdoe, zie ik mijn ‘kinderdagopvang vanuit het hart’ (heb er nog geen naam voor) al helemaal voor me… Hoe de locatie eruit ziet, een grote (speel)tuin vol kruiden er omheen, een stukje weiland waar kippen, geitjes, etc. lopen. Alleen al bij de gedachte gaat mijn energie stromen, het is mijn zielentaak hier op Aarde… Ik koester mijn droom en zend er bij iedere gedachte heel veel licht en liefde naartoe. Waar je energie in steekt, dat groeit. Verder laat ik het los en wacht ik vanzelf of en wanneer het op mijn pad komt…